Het was vroeg; heel erg vroeg. En donker en koud. Om 7.45 op Sporting bij min twee graden in het donker doet niet denken aan een fijn potje voetbal. En toch moesten de MEIden eraan geloven voor de laatste wedstrijd voor de winterstop tegen Dalto E3.
Het was even zoeken naar de juiste velden, maar ruim op tijd kwamen we aan bij Dalto. Een sympathieke club, duidelijk de kleinere broer van het ernaast gelegen CDN. Aangezien Wout moest werken (ongelofelijk, wat kan er nou belangrijker zijn de de MEIden) stond Dirk alleen voor de klus, die door het vroege tijdstip en kou niet eenvoudig was. We besloten als ouders een handje te helpen. Wendy gaf ondersteuning aan Oumaima die in de eerste helft keepte, en deed dat in de tweede helft hetzelfde met Isa. Eduard stond aan de zijlijn voor geestelijke bijstand aan de MEIden die het af en toe door kou of blessures effe te zwaar hadden (achtereenvolgens Joos, Pien, Maike, Femke en Nina). John had de wat schimmige taak 'logistiek' op zich genomen, maar de koffie was meer dan welkom. En de schrijver nam wat coaching voor de aanval voor zijn rekening. We hadden het zelf ook druk daardoor. De MEIden speelden geweldig. Ze waren fel, speelden goed samen, werkten voor elkaar en het enige dat op ze aan te merken was dat slechts één keer gescoord werd (Isa). Bij een van de weinige uitvallen van de tegenstander schoot hun beste speler de bal snoeihard achter Oumaima en daarmee was de 1-1 ruststand verklaard.
In de tweede helft deden de MEIden er een schepje bovenop. Wout zou er helemaal warm van zijn geworden. Dalto kreeg geen kans meer en er werd snoeihard gewerkt. Isa verveelde zich in de goal, na een solide eerste helft waar ze veel combinaties met Sabine en Liesje opzette. Pien was sterk op het middenveld, en scoorde met een wereldgoal 1-2 (al mag ik dat niet zeggen van haar). Femke had het ijskoud en weinig te doen, maar als het moest stond ze er. Joos begon moeizaam met een astmaprobleem, maar herstelde zich puik in de tweede helft. Ze hield de linkerkant bezet, liep goed mee en stond telkens goed vrij. Het resulteerde in twee kansen (één op de paal, één goed gered door de keeper). Nina pakte haar goaltje weer mee (1-3) en compenseert het mindere loopvermogen door goed te frommelen. Oumaima is een tegenstander waar je liever niet tegen speelt. Hard in de duel, brutaal en op het randje af en toe, maar o zo nuttig voor het team. Wel iets minder 'praten', dat dan toch wel weer. Maike had haar dag niet, bleef ook ziek aan de kant in de tweede helft. En dan te bedenken dat Elke er niet bij was. Tot slot -zonder de anderen te kort te willen doen- even aandacht voor de twee absolute uitblinkers van de dag:
Liesje. Was overal te vinden. Speelde af wanneer het kon en ging voor de actie wanneer nodig. Stond er geen minuut naast en wekte de indruk dat ze nog wel doorkon. Een doelpunt was zeker verdiend, maar ze speelde Joos en Pien een paar keer prima vrij. Wat een teamspeler is ze geworden. Hartstikke goed hoor.
Sabine. De verslaggever wist niet wat hij zag. Sterk in de duels, technisch vaardig, overzicht tonend en ook nog eens een enorm loopvermogen. Sabine vulde de rol van Isa, die met haar enkel kampt, vandaag volledig in. Miste ook geen moment en liet zich nergens door van de wijs brengen.
Het voetbal was misschien niet altijd even goed, maar de inzet en teamgeest was geweldig. Door de kou hadden sommigen het wat moeilijker, maar dat werd onderling goed opgevangen. Een prachtig einde van de najaarscompetitie. Nu even een paar weken niks, en dan in januari een zaalvoetbal- en meisjes E-toernooi. Tot volgend jaar allemaal.
